Goed doen, hoe doe je dat? En gerechtigheid, wat is dat nou precies? En wanneer doe ik genoeg? De wereld staat in brand en ik zoek behang uit voor mijn nieuwe huis. Hoe rijm ik dat met elkaar? Deze vragen spelen al lange tijd door mijn hoofd en een tijd geleden besloot ik er een zoektocht van te maken. Ik lees, hoor, deel en luister en hoop zo steeds meer antwoorden te vinden hierop. Ik merk dat het herkenbare vragen zijn als ik ze uit op social media en daarom deel ik af en toe wat van mijn zoektocht.
Afgelopen zaterdag was ik op de Justice Conference. Een internationaal concept dat door Tear naar Nederland is gehaald en georganiseerd wordt door tal van partnerorganisaties zoals Compassion, IJM en ChristenUnie. Een dag met maar liefst zestien sprekers die kort maar krachtig hun ervaringen met onrecht delen en wat zij daaraan doen. Ik deel in deze blog wat mij heeft geraakt of geïnspireerd.
Wat mij raakte:
Jos Honig (ondernemer en koos ervoor een gezin te helpen): “Probeer niet de hele wereld te redden maar heb oog voor het individu.”
Ken Wytsma (oprichter The Justice Conference): “If you loose your life, you will find it.” En: “We cannot fix the world but we can change it.” Ook liet hij zien dat in de Bijbel heel veel gericht is op gerechtigheid en op Gods zorg voor zijn mensen en de wereld. Tekst die hij noemde: Wil iemand zich op iets beroemen, laat hij zich erop beroemen dat hij mij kent, inziet dat ik, de HEER, dit land liefde schenk, rechtvaardigheid en recht, want daar schep ik behagen in – spreekt de HEER. (Jeremia 9: 23)
“It could have been me”
Myrto Theocharous (Bijbelwetenschapper en werkzaam onder slachtoffers mensenhandel): Haar verhaal vond ik het meest inspirerend, het was een prachtige mix van kennis en emotie (en was ook een van de beste sprekers, ze gebruikte mooie technieken en was fijn om naar te luisteren. Daar let ik toch ook altijd op): Ze legde de link tussen Gods beschermingsdrang voor de ark in het Oude Testament (2 Samuel 6) en zijn bescherming voor het heilige nu. Als een mens wordt misbruikt, dan wordt Gods heiligheid aangetast. Lichamen zijn heilig. #Godtoo gebruikte ze daarvoor. Dit verhaal raakte mij ook persoonlijk omdat al heel lange tijd mijn hart geraakt is door mensenhandel en prostitutie. “It could have been me“, begon Myrto haar speech en dat is precies wat ik hier ook altijd over zeg. Als ik geen goede mensen was tegen gekomen, had ik ook in de goot kunnen belanden met mijn verleden. Ik wil hier iets mee en heb daarin voor mezelf een doel gesteld maar dat hou ik voorlopig voor mezelf.
Ook mooi wat ze zei over de kerk en misbruikslachtoffers: “De kerk past eerst stilte. Geen woorden of gevoelens in de mond leggen. Maar wachten tot we mogen deelnemen aan hun ‘journey of pain'”
Don Ceder (Advocaat en ChristenUnie): Hij noemde de zaadjes van een bepaalde boom die heel mini zijn maar de bomen enorm en vroeg: Welk zaadje heb jij in handen? Don heeft van zijn eigen verhaal zijn kracht gemaakt: hij heeft van dichtbij gezien wat schulden met mensen doen en zet zich daar nu voor in. Vaak is het ons eigen verhaal dat ons drijft.
Het verhaal van Heleen Polinder (Stichting Hulp in Praktijk) vond ik mooi in al zijn eenvoud: Ze nodigde de straatkrantverkoopster uit (die vervolgens met vijf extra mensen op de stoep stond) en daar groeide een mooie relatie uit.
Ann Voskamp (schrijfster): Hier had ik me het meest op verheugd want ik ben enorm fan van Anns boeken en haar boek Gebroken leven heeft me in deze zoektocht al veel antwoorden gegeven. Genade voel je door te delen, zegt zij en dat spreekt me aan. We zijn vaak zo op onszelf gericht, op onze eigen pijn maar het is zo heilzaam voor onszelf en de ander als we gaan geven. Dat zei ze tijdens deze dag weer. Ze was echt scherp: “When we only pay attention to pain that affects us and ignore the pain that affects others, maybe we aren’t christians as much as we are narcissists.” Ze legde de nadruk op gastvrijheid en liefde die uitreikt en niet op onszelf gericht is. En zei: de mate waarin wij ons eigen comfort najagen is hoe de duivel ingang weet te vinden. En dit:
“Heaven comes down if we stand up for others”
Mega-interessant vond ik het verhaal van filosoof Bart Brandsma die onder andere burgemeesters adviseert over polarisatie en wij-zij denken. Hij legde uit hoe dit werkt. En wat game-changers zijn als het gaat om polarisatie. Ik deel ze:
- Bestrijd niet de polen (de uitersten, degenen die het hardst roepen zoals Trump of Wilders bijvoorbeeld) maar versterk het midden.
- Vind het echte vraagstuk in plaats van voor of tegen te zijn.
- Ga geloofwaardig en kwetsbaar in het midden staan.
- Schort je oordeel op en vind een milde toon.
Heel erg mooie punten om ook te gebruiken in online debatten vond ik!
“Forgiveness asks for naming the hurt”
Deze les leerde ik al lang geleden en heeft mij in mijn leven veel gebracht maar hoe Mpho Tutu (Anglicaanse priester) dit zei vond ik het delen waard: “Forgiveness asks for naming the hurt” (Om te kunnen vergeven is het nodig de pijn te benoemen). Ook een mooie van haar:
“God is gracious. People are courageous”
Uit het verhaal van Ine Voorham (Leger des Heils) pikte ik deze op: “Zoek niet naar je buurman. Wees er eentje.”
Ben Tiggelaar kwam ons helpen om wat we gehoord hadden, om te zetten in gedrag en legde het verschil uit tussen prestatiedoelen en leerdoelen. Hij beschrijft dat in deze column dus lees die even, ik vond het heel helpend! En heb meteen een mooi lijstje gemaakt van dingen waar ik mee aan de slag wil maar ook van dingen die ik al doe en waar ik mee door wil gaan. Belangrijk in dit hele verhaal is namelijk ook wel: balans vinden. Henri Nouwen zegt in een van zijn boeken: Je kunt niet de hele wereld op je schouders nemen. Concreet betekent dat voor mij: Ik probeer in mijn straat/omgeving het goede te doen. Geef aan doelen en steun organisaties, mensen of politieke partijen die iets doen aan problemen verder weg. Probeer trouw te zijn in de dingen die ik doe. En geen genoegen te nemen met mijn comfortabele leven. Als het te comfortabel voelt, is het niet goed. Dat geloof ik oprecht. Daarbij zoek ik zelf ook graag de rauwheid op, hou niet van perfect en gepolijst en wil in het vizier blijven houden dat er heel veel rauw is. Dat zou je weleens vergeten als je tussen de aangeharkte voortuintjes in mijn vredige dorp op de Veluwe loopt.
Maar ik vind ook mooi wat er in Romeinen 12 staat: Sla jezelf niet hoger aan dan je kunt verantwoorden. En dat benadrukte Otto de Bruijne eigenlijk ook in zijn afsluitende verhaal: God is met duizend lijntjes verbonden met mensen in armoede en onrecht en met ons. Hij heeft hen allang gezien. En dat vind ik een mooie gedachte. Ik hoef de wereld niet te redden. God laat het werk van Zijn hand niet varen.
Ik vond het echt een heel toffe dag. Eens niet een conferentie alleen gericht op jezelf en je eigen ontwikkeling maar op de ander. Ik wil Tear ook complimenten geven voor de afwisseling in sprekers, ook tussen man en vrouw (11 vs 6, kan beter maar zeker niet slecht!). Zo nu en dan miste ik wat praktische toepassing bij sprekers maar die probeer ik ook zelf te maken. Ik vond het mooi om zoveel verschillende persoonlijkheden op het podium te zien. Soms heb ik het idee dat je een heel bescheiden, sober, moeder Theresa-achtig figuur moet zijn en dat ben ik allesbehalve. En besefte dat dat ook niet hoeft, iedereen is anders. De een is gemaakt om op een podium te staan en de ander om in de luwte de ander te helpen.
Zondag had ik eigenlijk niet zoveel behoefte om naar de kerk te gaan (en mijn postzwangerschapshoofd zat ook behoorlijk vol) maar door dit stuk van Stefan Paas dat nog vers in mijn geheugen lag, besloot ik toch te gaan. En was blij, want daar werd Romeinen 12 voorgelezen over het lichaam dat we zijn en waarin we elkaar aanvullen: De een verleent bijstand en de ander profeteert. Iedereen voert justice op een andere manier uit. En dat is goed. Find your own voice!
Je kunt de speeches hier terugkijken.
Heb je ideeen, of heb jij al antwoorden op de vragen die ik stel? Deel ze dan met mij, vind ik tof! Dat kan via twitter of insta of stuur me een mail!